Rocznica urodzin Stanisława Ignacego Witkiewicza
Urodzony w 1885 r. w Warszawie Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy) był malarzem, dramaturgiem, pisarzem, teoretykiem i fotografem. Jego edukacją zajmował się ojciec, Stanisław Witkiewicz, który wpoił mu zainteresowanie sztuką i literaturą. W latach 1905-1910 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Józefa Mehoffera. W 1914 r. towarzyszył w roli fotografa swojemu przyjacielowi Bronisławowi Malinowskiemu w wyprawie antropologicznej na Wyspy Triobrandzkie. W 1918 r. osiadł na stałe w Zakopanem. Był związany z Formistami i twórcą teorii Czystej Formy, wedle której struktura dzieła ma wyrażać tajemnicę istnienia.
Na stylistykę jego prac malarskich wpłynęła twórczość ekspresjonistów Edvarda Muncha i Witolda Wojtkiewicza, przeniknięte fantastyką prace Goi, sztuka Gauguina i naśladującego go Władysława Ślewińskiego oraz doświadczenia wczesnych kubistów, z którymi zetknął się w Paryżu w 1911 r. Często tworzył sceny fantasmagoryczne, w których kłębią się demoniczne stwory i zniekształcone sylwetki ludzkie. W 1926 r. Witkacy założył Firmę Portretową. W jej ramach wykonywał portrety oznaczone pięcioma kategoriami, począwszy od kategorii A - wizerunku realistycznego, a skończywszy na zupełnie dowolnej interpretacji postaci modela, powstającej często pod wpływem środków odurzających. Firma cieszyła się dużą popularnością, zamówienie na portrety złożyli w niej m.in. Marceli Staroniewicz, Nena Stachurska, Maria Nawrocka, Zofia Krzeptowska, Tadeusz Kudliński, Julian Tuwim, Maria Pawlikowska-Jasnorzewska.
Twórczość literacka Witkacego obejmuje powieści 622 upadki Bunga, czyli kobieta demoniczna, Pożegnanie jesieni i Nienasycenie oraz sztuki teatralne, m.in. Szewcy, W małym dworku, Wariat i zakonnica, Oni.
Artysta popełnił samobójstwo 18 września 1939 r., na wieść o wkroczeniu Sowietów do Polski. Został pochowany we wsi Jeziory na Polesiu.
ML
Fotografia: Portret wielokrotny Witkacego z 1917 r., Wikimedia Commons, domena publiczna.
O ile nie jest to stwierdzone inaczej, wszystkie materiały na stronie są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Muzeum Historii Polski.
Na stylistykę jego prac malarskich wpłynęła twórczość ekspresjonistów Edvarda Muncha i Witolda Wojtkiewicza, przeniknięte fantastyką prace Goi, sztuka Gauguina i naśladującego go Władysława Ślewińskiego oraz doświadczenia wczesnych kubistów, z którymi zetknął się w Paryżu w 1911 r. Często tworzył sceny fantasmagoryczne, w których kłębią się demoniczne stwory i zniekształcone sylwetki ludzkie. W 1926 r. Witkacy założył Firmę Portretową. W jej ramach wykonywał portrety oznaczone pięcioma kategoriami, począwszy od kategorii A - wizerunku realistycznego, a skończywszy na zupełnie dowolnej interpretacji postaci modela, powstającej często pod wpływem środków odurzających. Firma cieszyła się dużą popularnością, zamówienie na portrety złożyli w niej m.in. Marceli Staroniewicz, Nena Stachurska, Maria Nawrocka, Zofia Krzeptowska, Tadeusz Kudliński, Julian Tuwim, Maria Pawlikowska-Jasnorzewska.
Twórczość literacka Witkacego obejmuje powieści 622 upadki Bunga, czyli kobieta demoniczna, Pożegnanie jesieni i Nienasycenie oraz sztuki teatralne, m.in. Szewcy, W małym dworku, Wariat i zakonnica, Oni.
Artysta popełnił samobójstwo 18 września 1939 r., na wieść o wkroczeniu Sowietów do Polski. Został pochowany we wsi Jeziory na Polesiu.
ML
Fotografia: Portret wielokrotny Witkacego z 1917 r., Wikimedia Commons, domena publiczna.
O ile nie jest to stwierdzone inaczej, wszystkie materiały na stronie są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Muzeum Historii Polski.
