Rocznica śmierci Jana Szczepkowskiego
Urodzony w 1878 r. Jan Szczepkowski był przedstawicielem nurtu art déco w polskiej rzeźbie.
Naukę rozpoczął w 1892 r. w Szkole Przemysłu Drzewnego w Zakopanem. W latach 1896-1900 studiował w krakowskiej ASP, gdzie uczył się pod kierunkiem Alfreda Dauna, Konstantego Laszczki i Jacka Malczewskiego. W 1904 r. wyjechał na stypendium do Paryża. Tam zetknął się z twórczością Auguste’a Rodina i Emile’a-Antoine’a Bourdelle’a. Był członkiem Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana, Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka" i ugrupowania plastycznego "Rytm", nawiązującego do tradycji sztuki ludowej.
Na manierę rzeźbiarską Szczepkowskiego wpłynęło zainteresowanie folklorem i sztuką ludową, głównie z terenu Podhala. Pod względem stylistycznym jego prace wykazują tendencję do geometryzacji. W pierwszym okresie twórczości tworzył rzeźby nawiązujące tematycznie do Młodej Polski, np. przedstawienia prac rolniczych na fasadzie Domu Towarzystwa Rolniczego w Krakowie. Od połowy lat dwudziestych skupił się na rzeźbie architektonicznej - powstały wtedy płaskorzeźby dekorujące fasadę Banku Gospodarki Krajowej w Warszawie i elewacje budynku Sejmu (1927-1928), a także niezachowany do dziś fryz Teatru Ateneum z 1929 r. Styl Szczepkowskiego cieszył się uznaniem także za granicą. Wystawiona przez artystę na Międzynarodowej Wystawie Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu w 1925 r. Kapliczka Bożego Narodzenia została nagrodzona Grand Prix. Sam Szczepkowski został wówczas wyróżniony przed rząd francuski Legią Honorową.
Artysta zmarł w 1964 r. w Milanówku. Od 1978 r. istnieje tam muzeum jego imienia.
ML
Fotografia: płaskorzeźba Sport/Przysposobienie obronne Jana Szczepkowskiego w gmachu Sejmu RP, Wikimedia Commons, domena publiczna.
O ile nie jest to stwierdzone inaczej, wszystkie materiały na stronie są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Muzeum Historii Polski.
