Urodzony w 1877 roku Antoni Wiwulski był architektem i rzeźbiarzem działającym głównie na terenie Litwy.
Na przełomie wieków studiował w Wyższej Szkole Technicznej w Wiedniu, a od 1902 r. na Akademii Sztuk Pięknych w Paryżu. W 1908 r. poznał Ignacego Paderewskiego, który zlecił mu wykonanie pomnika z okazji pięćsetnej rocznicy bitwy pod Grunwaldem. Od tego czasu Wiwulski poświęcił się pracy nad tym przedsięwzięciem. Uroczyste odsłonięcie Pomnika Grunwaldzkiego nastąpiło w 1910 r. w Krakowie. Konstrukcję o wysokości 24 m zwieńczył artysta konnym pomnikiem Władysława Jagiełły. W niższej części znajdują się figury księcia Witolda, polskiego rycerza z giermkiem zbierających krzyżackie chorągwie, wojownika litewskiego prowadzącego jeńca oraz chłopa zrywającego pęta niewoli. U stóp pomnika Wiwulski przedstawił ciało pokonanego pod Grunwaldem krzyżackiego mistrza Ulricha von Jungingena. Podczas II wojny światowej Pomnik Grunwaldzki został zburzony. Odbudowano go jednak na podstawie modelu przechowywanego w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa. Ponownego uroczystego odsłonięcia dokonano 16 października 1976 r.
Wiwulski zaprojektował również wileński krzyż na Górze Zamkowej, poświęcony straconym w 1863 r. powstańcom styczniowym (1915), oraz pomnik Trzech Krzyży w tym mieście (1916).
Największą realizacją architektoniczną artysty miał być kościół św. Serca Jezusowego w Wilnie, którego budowę rozpoczęto w 1913 r. Miał być on pierwszym na Litwie budynkiem sakralnym z żelbetu, jednak śmierć Wiwulskiego w 1919 r. przerwała prace nad jego realizacją. Jedyną zachowaną pracą architektoniczną artysty jest niewielka kaplica w Szydłowie.
ML
Na przełomie wieków studiował w Wyższej Szkole Technicznej w Wiedniu, a od 1902 r. na Akademii Sztuk Pięknych w Paryżu. W 1908 r. poznał Ignacego Paderewskiego, który zlecił mu wykonanie pomnika z okazji pięćsetnej rocznicy bitwy pod Grunwaldem. Od tego czasu Wiwulski poświęcił się pracy nad tym przedsięwzięciem. Uroczyste odsłonięcie Pomnika Grunwaldzkiego nastąpiło w 1910 r. w Krakowie. Konstrukcję o wysokości 24 m zwieńczył artysta konnym pomnikiem Władysława Jagiełły. W niższej części znajdują się figury księcia Witolda, polskiego rycerza z giermkiem zbierających krzyżackie chorągwie, wojownika litewskiego prowadzącego jeńca oraz chłopa zrywającego pęta niewoli. U stóp pomnika Wiwulski przedstawił ciało pokonanego pod Grunwaldem krzyżackiego mistrza Ulricha von Jungingena. Podczas II wojny światowej Pomnik Grunwaldzki został zburzony. Odbudowano go jednak na podstawie modelu przechowywanego w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa. Ponownego uroczystego odsłonięcia dokonano 16 października 1976 r.
Wiwulski zaprojektował również wileński krzyż na Górze Zamkowej, poświęcony straconym w 1863 r. powstańcom styczniowym (1915), oraz pomnik Trzech Krzyży w tym mieście (1916).
Największą realizacją architektoniczną artysty miał być kościół św. Serca Jezusowego w Wilnie, którego budowę rozpoczęto w 1913 r. Miał być on pierwszym na Litwie budynkiem sakralnym z żelbetu, jednak śmierć Wiwulskiego w 1919 r. przerwała prace nad jego realizacją. Jedyną zachowaną pracą architektoniczną artysty jest niewielka kaplica w Szydłowie.
ML
Fotografia: Antoni Wiwulski ok. 1910 r., Muzeum Narodowe w Kielcach, CC-BY-NC.
O ile nie jest to stwierdzone inaczej, wszystkie materiały na stronie są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Muzeum Historii Polski.
