Kategorie

Poczta Główna w Bydgoszczy

  • Współrzędne: 53.123483, 18.003456








  • Zespół budynków Poczty Głównej wzniesiono w tzw. pruskim stylu narodowym, obowiązującym w ostatnich dziesięcioleciach XIX wieku dla nowo wznoszonych budynków municypalnych w Cesarstwie Niemieckim. Był to styl północnoniemieckiego gotyku ceglanego, który jednak nawiązywał również do innych stylów historyzujących, jak np. włoskiego i niemieckiego neorenesansu, stylu neoromańskiegoRundbogenstilu (stylu krągłołukowego, odwołującego się do architektury romańskiej i bizantyńskiej) i Spitzbogenstilu (w którym przewijają się elementy gotyckie i niderlandzkie).


    Budynek starszy (skrzydło od ul. Stary Port)

    Budynek jest ceglany, piętrowy, z użytkowym poddaszem, podpiwniczony. Posiada dwa skrzydła: jedno skierowane równolegle do rzeki Brdy, a drugie obejmuje połowę długości ulicy Pocztowej. W elewacji tylnej znajduje się pięcioboczna wieża z klatką schodową.

    Elewacje wykonano z nieotynkowanych cegieł, miejscami uzupełnionych zielonkawą, bądź bordową glazurą, nadającą całości bardziej ozdobny charakter. Glazurowane detale podkreślają zarówno rytm fryzów, sterczyn, maswerków, a wtopione w wątek muru tworzą geometryczne wzory, urozmaicając z lekka zryzalitowane płaszczyzny ścian. Niezwykłe jest też bogactwo form detalu ceramicznego, kutych elementów zdobniczych oraz precyzja ich wykonania.

    Elewacje od strony ulicy Stary Port są rozczłonkowane prostokątnymi płycinami z oknami umieszczonymi w układzie bi- i triforyjnym. Ostre i nadwieszone łuki okien ozdobione są łukami odciążającymi z przemiennym układem czerwonych i glazurowanych cegieł. Podziały poziome stanowią ceglane schodkowe gzymsy kordonowe i wieńczące. Od strony ulicy Pocztowej zastosowano masywne trójpodziałowe okna w parterze i biforyjne na piętrze. Narożnikowe ozdobne portale, górą przechodzą w trójkątne, sterczynowe szczyty. W ściance narożnego szczytu zainstalowany jest zegar, a po bokach umieszczone i zachowane do dzisiaj ceramiczne herby z symbolami poczty i telegrafu. W połać dachu gęsto wtopione są ozdobne lukarny zbudowane z profilowanych desek i przykryte dwuspadowymi, zdobnymi daszkami.

    Widok elewacji tylnych jest analogiczny do frontowych zarówno formą zdobień jak i podziałów architektonicznych, jednak w sposób bardziej uproszczony i pozbawiony kolorystycznie wyeksponowanych fryzów czy glazurowanych detali.

    Upływ czasu, działania wojenne i niewłaściwe prace rekonstrukcyjne spowodowały utratę części dekoracji na elewacjach budynku. Np. szczyt środkowy nie zawiera już wimpergi zesterczynami i żabkami na krawędziach, z kutym kwiatonem u szczytu fryzu środkowego, ścianek bocznych z biforiami oraz herbu i napisu w płycinie środkowej. Pierwotnie u szczytu dachu, w linii kalenicy biegła dekoracyjna balustrada z elementami roślinnymi i metalowymi kwiatonami. W części narożnej zachowana jest w szczątkowej formie metalowa konstrukcja stelażu do montowania sieci kablowej telegrafu i telefonu, zwieńczona ozdobną sygnaturką z datą budowy obiektu „1885”.

    Budynek młodszy (skrzydło od ul. Jagiellońskiej)

    Budynek wzniesiono na rzucie „U” z masywnym korpusem od ul. Jagiellońskiej i wysoką wieżą w narożniku północno-zachodnim. Jest on większy i wyższy od budynku przy ul. Stary Port. Połączenie ze starszym budynkiem następuje w połowie długości ulicy Pocztowej. Jest to budynek trzykondygnacyjny, z użytkowym poddaszem, podpiwniczony. Wydatnyryzalit występuje od ul. Jagiellońskiej i niższy od ulicy Pocztowej. Korpus nakryty jest dachem dwuspadowym, a ryzality dachami wielopołaciowymi z lukarnami.

    Elewacje z tzw. ryzalitami pozornymi urozmaicone są trójlistnymi płycinami kryjącymi w sobie różne wykroje ostrołukowych okien. Dekoracja elewacji jest uproszczona w stosunku do budynku przy Starym Porcie, ale częściowo powtarzająca repertuar zdobniczy. Wykorzystuje ona motywy wimperg, pinakli, ostrołukowych płycin, okien i portali z różnorodną kombinacją ceglanych maswerków, żelaznych rozet i barwnych fryzów z rytmicznie powtarzającymi się układami czerwonych i zielonych glazurowanych cegieł. Szczególnie zaakcentowano narożną część mieszczącą wejście do sal obsługi, a w mniejszym stopniu wejście do budynku od ulicy Jagiellońskiej.

    Narożne wejście do budynku umieszczone jest w bogato dekorowanym portalu. Ryzalit przechodzi górą w wysoką, czworoboczną wieżę, której cztery narożne filary zwieńczone są ostrołukowymi iglicami. Na wieży występuje wysoki dach namiotowy, a sterczyny wieżowe nakryte są dachami stożkowymi.

    Od strony ulicy Pocztowej, łącznikiem między budynkami urzędu i dyrekcji jest krótki piętrowy odcinek, mieszczący w sobie kolejne wejście do budynku oraz wjazd na teren dziedzińca.


    źródło: Wikipedia


    Współrzędne: 53.123483, 18.003456








    POLECAMY TAKŻE: