Urodzony w 1731 r. w Rzymie, Marcello Bacciarelli był włoskim malarzem działającym na dworze Stanisława Augusta. Pierwszych nauk artystycznych udzielał mu w Rzymie późnobarokowy malarz Marco Benefiale. W 1750 r. Bacciarelli przyjechał do Drezna, aby stworzyć dokumentację rysunkową dzieł sztuki znajdujących się w tamtejszej galerii. W tym czasie, wraz z drezdeńskim dworem, znalazł się po raz pierwszy w Polsce. W roku 1763 przeniósł się na dwa lata do Wiednia, gdzie pracował dla dworu cesarzowej Marii Teresy i tamtejszej arystokracji. W 1764 r. otrzymał zaproszenie na dwór warszawski od nowego króla Polski. Z zaproszenia skorzystał dwa lata później. Po przyjeździe do stolicy Rzeczypospolitej w 1766 r. założył z polecenia Stanisława Augusta szkołę malarską na Zamku Królewskim, zwaną Atelier lub Malarnią Królewską. W Warszawie pozostał aż do śmierci w 1818 r.
Bacciarelli zyskał sławę jako portrecista; swoich modeli przedstawiał upozowanych swobodnie w kameralnych wnętrzach, czym nawiązywał do maniery Jeana-Marca Nattiera, nadwornego portrecisty Ludwika XV. Do tego typu prac zaliczyć można m.in.: Portret Izabeli z Czartoryskich Lubomirskiej z 1757 r., Portret Anny ze Scypionów Szaniawskiej z 1758 r. oraz portrety członków rodziny Poniatowskich - Kazimierza Poniatowskiego, małżonki królewskiej Apolonii Ustrzyckiej z synkiem, powstałe w latach 1757-1758, oraz wizerunek samego króla w stroju koronacyjnym z 1768 r. Rodzinę Poniatowskich uwiecznił też ok. 1776 r. na dziesięciu owalnych obrazach przeznaczonych do królewskiej sypialni w pałacu w Łazienkach. Na zlecenie Stanisława Augusta wykonał prace, które miały dekorować wnętrza sal Zamku Ujazdowskiego oraz Sali Rycerskiej, Gabinetu Marmurowego, Sali Tronowej, sypialni i kaplicy na Zamku Królewskim. Przy tworzeniu ikonografii do swoich kompozycji często współpracował ze Stanisławem Augustem, np. przy powstałej w latach 1784-1786 serii obrazów przedstawiających historię Polski, przeznaczonej do wspomnianej już Sali Rycerskiej. W skład owej serii wchodzą obrazy prezentujące m.in. Oswobodzenie Wiednia, Unię lubelską i Pokój chocimski.
Bacciarelli był malarzem cenionym zarówno w Rzeczypospolitej, jak i poza jej granicami, o czym świadczy jego członkostwo Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu, Berlinie, Dreźnie i Akademii św. Łukasza w Rzymie. Na rok przed śmiercią uzyskał tytuł honorowego dziekana Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego.
Bacciarelli zyskał sławę jako portrecista; swoich modeli przedstawiał upozowanych swobodnie w kameralnych wnętrzach, czym nawiązywał do maniery Jeana-Marca Nattiera, nadwornego portrecisty Ludwika XV. Do tego typu prac zaliczyć można m.in.: Portret Izabeli z Czartoryskich Lubomirskiej z 1757 r., Portret Anny ze Scypionów Szaniawskiej z 1758 r. oraz portrety członków rodziny Poniatowskich - Kazimierza Poniatowskiego, małżonki królewskiej Apolonii Ustrzyckiej z synkiem, powstałe w latach 1757-1758, oraz wizerunek samego króla w stroju koronacyjnym z 1768 r. Rodzinę Poniatowskich uwiecznił też ok. 1776 r. na dziesięciu owalnych obrazach przeznaczonych do królewskiej sypialni w pałacu w Łazienkach. Na zlecenie Stanisława Augusta wykonał prace, które miały dekorować wnętrza sal Zamku Ujazdowskiego oraz Sali Rycerskiej, Gabinetu Marmurowego, Sali Tronowej, sypialni i kaplicy na Zamku Królewskim. Przy tworzeniu ikonografii do swoich kompozycji często współpracował ze Stanisławem Augustem, np. przy powstałej w latach 1784-1786 serii obrazów przedstawiających historię Polski, przeznaczonej do wspomnianej już Sali Rycerskiej. W skład owej serii wchodzą obrazy prezentujące m.in. Oswobodzenie Wiednia, Unię lubelską i Pokój chocimski.
Bacciarelli był malarzem cenionym zarówno w Rzeczypospolitej, jak i poza jej granicami, o czym świadczy jego członkostwo Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu, Berlinie, Dreźnie i Akademii św. Łukasza w Rzymie. Na rok przed śmiercią uzyskał tytuł honorowego dziekana Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego.
ML
Ilustracja: autoportret malarza w brązowym fraku z 1793 r., Muzeum Narodowe w Warszawie, CC-BY-NC.
O ile nie jest to stwierdzone inaczej, wszystkie materiały na stronie są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Muzeum Historii Polski.
