Rocznica śmierci Domenico Merlini
Urodzony w 1730 r. Domenico Merlini był włoskim architektem działającym w Polsce. Do Warszawy przyjechał ok. 1750 r., edukację artystyczną odbył w warsztacie Jakuba Fontany, ówczesnego architekta królewskiego. Przejął to stanowisko po swoim nauczycielu i pozostał na nim aż do śmierci. Pracował dla Augusta III Sasa, potem dla Stanisława Augusta Poniatowskiego. W 1773 r. objął również urząd naczelnego architekta Rzeczypospolitej.
Początkowo tworzył w nurcie późnego baroku, stopniowo zwrócił się ku klasycyzmowi. Charakterystyczne dla jego prac jest użycie kamiennej balustrady w zwieńczeniu fasad i kolumnowego portyku poprzedzającego wejście główne do budynku.
Był odpowiedzialny za rozbudowę warszawskich Łazienek Królewskich w latach 1772-1793. Zespół powstał na bazie tzw. Łazienki Lubomirskiego, zaprojektowanej w latach 1680-1690 przez Tylmana van Gameren. Merlini zaprojektował tu klasycystyczny Pałac na Wodzie, który od 1775 stał się letnią rezydencją Stanisława Poniatowskiego, tam też król wydawał swoje słynne obiady czwartkowe. W ramach zespołu powstał także Pałac Myślewicki wzniesiony w latach 1775-1779, reprezentujący formy wczesnoklasycystyczne. Inną jego pracą jest Królikarnia - pałacyk w Warszawie, powstały w latach 1782-1786. Przy jego budowie Merlini odwołał się do klasycznych form włoskiej rezydencji, bezpośrednim wzorem była Villa Rotonda koło Vicenzy, zaprojektowana przez Andreę Palladia. Merlini był odpowiedzialny również za przebudowę wnętrz Zamku Królewskiego, projektował też dwory magnaterii oraz budynki użyteczności publicznej, np. ratusz w Piotrkowie Trybunalskim.
ML
foto: Marcin Białek and edits by Ikiwaner; Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 3.0.
O ile nie jest to stwierdzone inaczej, wszystkie materiały na stronie są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Muzeum Historii Polski.
Początkowo tworzył w nurcie późnego baroku, stopniowo zwrócił się ku klasycyzmowi. Charakterystyczne dla jego prac jest użycie kamiennej balustrady w zwieńczeniu fasad i kolumnowego portyku poprzedzającego wejście główne do budynku.
Był odpowiedzialny za rozbudowę warszawskich Łazienek Królewskich w latach 1772-1793. Zespół powstał na bazie tzw. Łazienki Lubomirskiego, zaprojektowanej w latach 1680-1690 przez Tylmana van Gameren. Merlini zaprojektował tu klasycystyczny Pałac na Wodzie, który od 1775 stał się letnią rezydencją Stanisława Poniatowskiego, tam też król wydawał swoje słynne obiady czwartkowe. W ramach zespołu powstał także Pałac Myślewicki wzniesiony w latach 1775-1779, reprezentujący formy wczesnoklasycystyczne. Inną jego pracą jest Królikarnia - pałacyk w Warszawie, powstały w latach 1782-1786. Przy jego budowie Merlini odwołał się do klasycznych form włoskiej rezydencji, bezpośrednim wzorem była Villa Rotonda koło Vicenzy, zaprojektowana przez Andreę Palladia. Merlini był odpowiedzialny również za przebudowę wnętrz Zamku Królewskiego, projektował też dwory magnaterii oraz budynki użyteczności publicznej, np. ratusz w Piotrkowie Trybunalskim.
ML
foto: Marcin Białek and edits by Ikiwaner; Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 3.0.
O ile nie jest to stwierdzone inaczej, wszystkie materiały na stronie są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Muzeum Historii Polski.
