Zakazane piosenki początkowo stanowić miały jedynie antologię patriotycznych i satyrycznych piosenek okupacyjnych, które podtrzymywały na duchu ludność Warszawy w czasie II wojny światowej. W trakcie realizacji zdecydowano się jednak na wprowadzenie fabuły i postaci. W ten sposób powstał pierwszy polski powojenny film fabularny. Jego akcja rozgrywa się od września 1939 do stycznia 1945 roku. Narratorem jest muzyk Roman Tokarski (Jerzy Duszyński), który grając na fortepianie opowiada okupacyjne dzieje miasta oraz swej rodziny i przyjaciół.
Słucha go młody człowiek, który wrócił z Anglii, walczył na zachodnim froncie i wątpi w to, że na ludność Warszawy w czasie wojny czyhały szczególne niebezpieczeństwa. Film wyreżyserowany przez Leonarda Buczkowskiego miał premierę 8 stycznia 1947 roku w warszawskim kinie Palladium. Bardzo szybko zdobył ogromną popularność, odtwórców pierwszoplanowych ról - Jerzego Duszyńskiego i Danutę Szaflarską - uczynił najsławniejszą parą aktorską lat czterdziestych. Wkrótce po premierze film zdjęto jednak z afisza i dokonano przeróbek, m.in. w celu podkreślenia wysiłku wojennego Armii Czerwonej. Zakazane piosenki powróciły na ekrany 2 listopada 1948 roku.
AU
Fotografia: aktorzy filmu Zakazane piosenki: Danuta Szaflarska i Jerzy Duszyński na okładce czasopisma Film nr 9-10 z 1947 r., Wikimedia Commons, domena publiczna.
O ile nie jest to stwierdzone inaczej, wszystkie materiały na stronie są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Muzeum Historii Polski.
