Lenica - Krzysztofory - 1965. Obrazy Lenicy i zdjęcia Stokłosy
Alfred Lenica (1899 Pabianice – 1977 Warszawa) z wykształcenia profesjonalny skrzypek, jak wielu wybitnych współczesnych twórców, malarstwo studiował poza kanonem akademickim. Dzielone z surrealistami fascynacja wynalazczością technologiczną i pojmowanie sztuki jako projekcji napięć psychicznych i półautomatycznych odruchów manualnych w momencie koncentracji twórczej, doprowadziły go do koncepcji taszyzmu. Stał się twórcą pierwszego polskiego obrazu taszystowskiego Farby w Ruchu (1949).
Lenica należał do grupy 4F + R, Grupy RBK w Wuppertalu, najmocniej jednak związał się z Grupą Krakowską. Pozostawał też w wieloletniej przyjaźni - od czasu spędzonej w Krakowie wojny - z wieloma jej twórcami, szczególnie z Tadeuszem Kantorem i Erną Rosenstein. Od I Wystawy Sztuki Nowoczesnej w 1965 roku w Krakowie uczestniczył we wszystkich ważnych wystawach tej grupy artystów, równocześnie biorąc udział w setkach wystaw zbiorowych i indywidualnych w Polsce i za granicą. Eksperymenty w zakresie malarskiego automatyzmu: frottage, grattage, dripping i dekalkomania stały się punktem wyjściowym dla większych kompozycji olejnych. Na przełomie lat 50 i 60. Lenica osiągnął pełnię wyrazu formalnego i ideowego. Z wielką swobodą tworzył piękne kompozycje barwne o niezwykłej różnorodności form, wysmakowanych tonacjach kolorystycznych i wyrafinowanych kształtach. Jego abstrakcyjne obrazy nabrały charakteru poetyckiego, literackich skojarzeń, stale też odnosiły się do stanów emocjonalnych i kondycji człowieka.
W marcu 1965 roku odbyła się po raz pierwszy w Krzysztoforach indywidualna wystawa malarstwa Alfreda Lenicy Na ekspozycję złożyły się prace z lat 1957 – 1964. Powstały wówczas obrazy – Silnik Biologiczny (1962), Erynie (1962), Fobia II (1962), Z dna wojny (1962), w których definiuje się rozpoznawalny styl malarstwa Lenicy. Inwencja technologiczna rodem z praktyk surrealistów połączyła się z jego własnymi technikami malarskimi. Sobie znanymi sposobami i narzędziami odsłaniał dolne jaśniejsze warstwy malatury, zdejmując miejscami kolor zewnętrzny, uzyskiwał efekt świetlistości barw, przenikania światła z wnętrza obrazu. Kolory zestawiane na zasadzie kontrastu chromatycznego i walorowego osiągnęły niezwykłą dźwięczność i czystość barwy, rzec by można brzmienia, skoro mamy do czynienia z muzykiem-malarzem.
Wystawa Lenicy nie tylko prezentowała prace z najlepszego okresu jego twórczości i zbierała pochlebne recenzje. Miała też jedyny w swoim rodzaju klimat. Obrazy Lenicy idealnie wpisały się we wnętrza piwnic Krzysztoforów, tutaj było ich miejsce podobnie, jak miejsce ich twórcy. Wystawa w Krzysztoforach – mateczniku Grupy Krakowskiej – łączyła się z oficjalnym wejściem Lenicy w skład grupy.
Wernisaż 11 grudnia, o godz. 17.00
Wystawa czynna od 12 grudnia 2015 do 28 lutego 2016
Pałac Krzysztofory
Rynek Główny 35
31-011 Kraków
Lenica należał do grupy 4F + R, Grupy RBK w Wuppertalu, najmocniej jednak związał się z Grupą Krakowską. Pozostawał też w wieloletniej przyjaźni - od czasu spędzonej w Krakowie wojny - z wieloma jej twórcami, szczególnie z Tadeuszem Kantorem i Erną Rosenstein. Od I Wystawy Sztuki Nowoczesnej w 1965 roku w Krakowie uczestniczył we wszystkich ważnych wystawach tej grupy artystów, równocześnie biorąc udział w setkach wystaw zbiorowych i indywidualnych w Polsce i za granicą. Eksperymenty w zakresie malarskiego automatyzmu: frottage, grattage, dripping i dekalkomania stały się punktem wyjściowym dla większych kompozycji olejnych. Na przełomie lat 50 i 60. Lenica osiągnął pełnię wyrazu formalnego i ideowego. Z wielką swobodą tworzył piękne kompozycje barwne o niezwykłej różnorodności form, wysmakowanych tonacjach kolorystycznych i wyrafinowanych kształtach. Jego abstrakcyjne obrazy nabrały charakteru poetyckiego, literackich skojarzeń, stale też odnosiły się do stanów emocjonalnych i kondycji człowieka.
W marcu 1965 roku odbyła się po raz pierwszy w Krzysztoforach indywidualna wystawa malarstwa Alfreda Lenicy Na ekspozycję złożyły się prace z lat 1957 – 1964. Powstały wówczas obrazy – Silnik Biologiczny (1962), Erynie (1962), Fobia II (1962), Z dna wojny (1962), w których definiuje się rozpoznawalny styl malarstwa Lenicy. Inwencja technologiczna rodem z praktyk surrealistów połączyła się z jego własnymi technikami malarskimi. Sobie znanymi sposobami i narzędziami odsłaniał dolne jaśniejsze warstwy malatury, zdejmując miejscami kolor zewnętrzny, uzyskiwał efekt świetlistości barw, przenikania światła z wnętrza obrazu. Kolory zestawiane na zasadzie kontrastu chromatycznego i walorowego osiągnęły niezwykłą dźwięczność i czystość barwy, rzec by można brzmienia, skoro mamy do czynienia z muzykiem-malarzem.
Wystawa Lenicy nie tylko prezentowała prace z najlepszego okresu jego twórczości i zbierała pochlebne recenzje. Miała też jedyny w swoim rodzaju klimat. Obrazy Lenicy idealnie wpisały się we wnętrza piwnic Krzysztoforów, tutaj było ich miejsce podobnie, jak miejsce ich twórcy. Wystawa w Krzysztoforach – mateczniku Grupy Krakowskiej – łączyła się z oficjalnym wejściem Lenicy w skład grupy.
Wernisaż 11 grudnia, o godz. 17.00
Wystawa czynna od 12 grudnia 2015 do 28 lutego 2016
Pałac Krzysztofory
Rynek Główny 35
31-011 Kraków
