Jan Stanisławski urodził się w 1860 r. Był przedstawicielem polskiego modernizmu, malował głównie pejzaże. Malarstwa uczył się pod kierunkiem Wojciecha Gersona w Warszawie, a w latach 1884-1885 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Swoją edukację uzupełniał w Paryżu, gdzie przebywał do 1895 r. W 1897 r. powrócił do Krakowa i objął katedrę malarstwa pejzażowego w Szkole Sztuk Pięknych. Zreformował system nauczania akademickiego, wyprowadzając swoich uczniów z pracowni w plener. Był współzałożycielem Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka, a od 1901 członkiem Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana.
Na jego manierę malarską najistotniejszy wpływ miał pobyt w Paryżu, gdzie przejął technikę impresjonistyczną. Interesowała go migotliwa gra światła i ulotność zjawisk atmosferycznych, które przenosił na płótno za pomocą szybkich uderzeń pędzla i przy użyciu umiejętnie łączonych barw podstawowych. Częstym tematem jego prac były pejzaże ukraińskie, np. Ule na Ukrainie z 1895 r. Równie często malował polne kwiaty, starał się wtedy uchwycić grę słonecznych promieni. Do takich prac należą m.in. Kwitnące maki i Dziewanna z 1887 r. oraz Bodiaki pod słońce z 1895 r. W 1900 r. Stanisławski rozpoczął malowanie pejzaży symbolicznych, na których przyroda reprezentuje prawa kosmiczne i porządek wszechświata. Z tego okresu pochodzą takie prace jak Pejzaż z kwitnącym drzewem z 1900 r., Słoneczniki z 1903 r. i Wiatr z ok. 1904 r.
Stanisławski wykształcił około sześćdziesięciu malarzy, jest uznawany za twórcę krakowskiej szkoły pejzażowej.
ML
Na jego manierę malarską najistotniejszy wpływ miał pobyt w Paryżu, gdzie przejął technikę impresjonistyczną. Interesowała go migotliwa gra światła i ulotność zjawisk atmosferycznych, które przenosił na płótno za pomocą szybkich uderzeń pędzla i przy użyciu umiejętnie łączonych barw podstawowych. Częstym tematem jego prac były pejzaże ukraińskie, np. Ule na Ukrainie z 1895 r. Równie często malował polne kwiaty, starał się wtedy uchwycić grę słonecznych promieni. Do takich prac należą m.in. Kwitnące maki i Dziewanna z 1887 r. oraz Bodiaki pod słońce z 1895 r. W 1900 r. Stanisławski rozpoczął malowanie pejzaży symbolicznych, na których przyroda reprezentuje prawa kosmiczne i porządek wszechświata. Z tego okresu pochodzą takie prace jak Pejzaż z kwitnącym drzewem z 1900 r., Słoneczniki z 1903 r. i Wiatr z ok. 1904 r.
Stanisławski wykształcił około sześćdziesięciu malarzy, jest uznawany za twórcę krakowskiej szkoły pejzażowej.
ML
Ilustracja: portret Jana Stanisławskiego pędzla Stanisława Wyspiańskiego, Muzeum Narodowe w Warszawie, CC-BY-NC.
O ile nie jest to stwierdzone inaczej, wszystkie materiały na stronie są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Muzeum Historii Polski.
